KPSS tercihlerini yapmanın gerginliğini üzerimden atamamışken, annem yarın için bana ilk iş görüşmemi ayarladı. Yarın 15.30 dan sonra olacak mülakatım. Bilgisayarla ilgili değil daha çok bir çeviri işi. Onca çevirmen varken bana düşmez zaten iş. Benim diplomam bilgisayar mühendisi diyor sonuçta.
İş görüşmesine uygun kıyafet almalıyım. Saçıma kendime çeki düzen vermeliyim. Lens takmayıp gözlükle gitsem mi yoksa lensi taksam mı bilemedim. Gözlükle çok okuyan bir tip olarak görünsem daha iyi olmaz mı? Kafamda böyle listeler dönüp duruyor.
O gerginim ya. Ağlasam mı, yatağın içine girip uyuyup unutmaya mı çalışsam, yoksa hiçbir şey yokmuş gibi mi davransam bilemiyorum.
Bu arada halam dün yine hastaneye yattı. Ama artık yürüyecek hali olmadığı için ambulans ile gitti. Annem iş çıkışları yine hastanede. Hayat yine bir karmaşa içinde geçiyor. Şimdi bir de iş görüşmesi. Sanırım ağlamayı seçeceğim. Gözlerim doluyor durduramıyorum.
Ama olumlu tarafından bakmaya çalışırsam biraz para hiç de fena olmaz. Hem sonsuza kadar masa başında çalışmak zorunda da değilim. Bir işe girince sonsuza kadar orada kalmak gerekmez. Paraya alışıp işi bırakamayacak psikolojiye girmemeliyim hepsi bu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder