Film izliyorum iyi hoş ama genel olarak bu aralar pek iyi değilim. Bu iş mevzu beni acayip sinirlendiriyor.
Bugün (Pazar), yarın işe gideceğim için öyle sinirliydim ki olmadık şeylere patladım. Akıl almaz tavırlar yaptım evdekilere hemde hak etmedikleri tavırlar. Hayatım benden çalınıyormuş gibi hissediyorum. Şubat ayına nasıl geldik anlamadım, zaman müthiş bir hızla geçiyor ve bu iş denilen şey benim zamanı çalıyor. Ömür bitiyor, ben işe gidiyorum.
İnsanın sevdiği bir işi yapmak istemesi bu kadar mı yanlış. Hepimiz sanatçı olamayız biliyorum birileri de sıkıcı işlerde çalışmalı. Ama boğuluyorum. Korkunç bir insana dönüşüyorum.
Öyle kızıyorum ki bütün suçu aileme atıp sıyrılmak, onlara bağırıp çağırmak istiyorum. Ama dürüst olalım ailem beni neye yönlendirirse yönlendirsin, benim hayatım ve benim kararlarımdı beni bu noktaya getiren.
Tamam hayat şartları, talepler vesaire bir sürü şey öne sürülebilir ama ben biraz daha dik durabilseydim keşke. Çok sinirliyim. 6 saat sonra uyanacağım. 7 saat sonra evden çıkacağım, işe gideceğim. çok çok sinirliyim. Ama hepsini yutacağım, işe gideceğim, hayatım böyle bitecek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder