Sonunda hastane maceramız bitti. Yani halamın hastanede yattığı o garip sürecin sonu geldi. Aslında geçen perşembe çıktı hastaneden ama o zaman yazmak istemedim. Çünkü ne zaman tamam artık iyi desem, hayat bana lafımı yutturuyor gibiydi. Kanser hala burada ama hastaneye kontroller dışında gidilmeyecek diye umuyorum artık.
Hayat normale dönüyor şimdi. Herkes bir koşturmaca içinde değil. Annem eve vaktinde geliyor ama bu seferde eski normal artık bir garip geliyor. :S
Yeniden kendime bakmaya bile başladım. Bugün gidip saçımı bile kestirdim (ki bilen bilir ben şu saçını kestirmeye kıyamayan tiplerdenim) ama 8 ay olmuş en son kuaföre gittiğim o yüzden vakti gelmiş de geçiyordu. Saçımı kestirdim, fönümü çektirdim aynada kendime bakınca da iyi hissettim. Sürekli evde vakit geçirince insan kendini çok fena bırakıyor çünkü. Öyle makyaj saç delisi bir tip değilim ama benim de ihtiyacım oluyormuş demek ki.
Sırf kuaför olayı da değil, sanırım en çok da kendime vakit ayırdığımdan mutluyum bugün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder